The appellant had executed a contract with one Integrated Maker Sdn Bhd (`IMSB') whereby it appointed IMSB as its contractor to provide cleaning services at its dockyard in Lumut, Perak (`main contract'). Pursuant thereto, IMSB executed a separate agreement with the respondent awarding the cleaning work at the dockyard to the respondent (`sub-contract'). It was irrefragable that no contractual relationship existed as between the respondent and the appellant. Be that as it may, the respondent averred that by way of two letters dated 30 November 2004 (`P7') and 5 July 2005 (`P10') addressed to the appellant and respondent respectively, IMSB assigned all its rights under the main contract to the respondent, and in the circumstances, based on such alleged assignments, claimed RM778,975 from the appellant. It was the respondent's stand that the sum claimed was still due to it from the appellant, for the cleaning services it provided under the sub-contract. The learned High Court, having appraised the evidence, ruled for the respondent and allowed the monies sought. The appellant appealed and argued inter alia that the learned judge was wrong in deciding the way she did, as SP7 and SP10 did not in any way give rise to any assignment in law.

Held (allowing appeal)

Per Abdul Malik Ishak JCA delivering the judgment of the court:

(1) The language used in the document that is said to give rise to an assignment must be absolute in that it will pass the entire interest of the assignor in the chose in action. (para 29)

(2) The learned High Court Judge had considered exhs. P7 and P10 together with the oral evidence of the witnesses as well as the surrounding circumstances in order to arrive at her decision. The approach adopted by Her Ladyship followed closely the guidelines set by the Supreme Court in United Malayan Banking Corporation Bhd v. Aluminex (M) Sdn Bhd & Anor. Aluminex however could readily be distinguished from the present appeal. The reliance on Aluminex by the High Court Judge was thus flawed and misplaced. (paras 30, 35 & 37)

(3) The learned High Court Judge, in construing exhs. P7 and P10, applied the test laid down in Nouvau Mont Dor (M) Sdn Bhd v. Faber Development Sdn Bhd in ascertaining whether an assignment was an absolute one. But Nouvau Mont Dor would only be applicable if there is (already) an agreement creating the assignment and the only issue left to decide is whether that assignment is absolute. And just like Aluminex, there was also an expressly written and executed loan cum assignment agreement in Nouvau. There was a complete absence of such agreement in the present appeal. (para 38)

(4) Both exhs. P7 and P10 did not show an absolute conveyance. P7 gave an option to the appellant while exh. P10 gave the respondent an opportunity to make further arrangements for settlement of the outstanding sum. That aside, the scope of the exhibits was limited, with the result that IMSB's option to the appellant, even if exercised, was still subject to conditions, and IMSB's agreement to the respondent was limited to the outstanding sum only. These exhibits did not show the passing of IMSB's rights to receive payment from the appellant absolutely under the main contract. They did not give rise to an assignment and no assignment could be inferred from it. (paras 39 & 43-46)

(5) Even if P7 and P10 could be construed as assignments, the requirement of an express notice of the assignment had not been fulfilled. No evidence was led by the respondent to show that the required express notice was given. Further, no privity of contract existed between the appellant and the respondent as to give the respondent any right to sue the appellant. (paras 50, 58 & 59)

Bahasa Malaysia Translation Of Headnotes

Perayu telah memeterai satu kontrak dengan sebuah syarikat iaitu Integrated Maker Sdn Bhd (`IMSB') di mana ia melantik IMSB sebagai kontaktornya bagi memberi khidmat pencucian di limbungannya di Lumut, Perak (`kontrak utama'). Berikutnya, IMSB memeterai satu perjanjian lain dengan responden dan mengawardkan kerja-kerja pencucian di limbungan berkenaan kepada responden (`sub-kontrak'). Tidak dinafikan bahawa, di antara responden dan perayu, tiada apa-apa ikatan kontraktual yang wujud. Apapun, responden mengatakan bahawa melalui dua surat bertarikh 30 November 2004 (`P7') dan 5 Julai 2005 (`P10') yang dialamatkan masing-masingnya kepada perayu dan responden, IMSB telah menyerahhakkan semua hak-haknya yang terkandung dalam kontrak utama kepada responden, dan oleh yang demikian, berdasarkan serahanhak yang dikatakan telah wujud tersebut, menuntut RM778,975 daripada perayu. Menjadi pendirian responden bahawa jumlah yang dituntut adalah masih terhutang kepadanya daripada perayu, atas khidmat pencucian yang diberikan olehnya di bawah sub-kontrak. Yang arif hakim Mahkamah Tinggi, setelah menilai keterangan yang ada di hadapannya, bersetuju dengan responden dan sekaligus membenarkan jumlah yang dituntut. Perayu merayu dan antara lain berhujah bahawa yang arif hakim khilaf dalam mencapai keputusannya, kerana SP7 dan SP10 sekali-kali tidak mewujudkan apa-apa serahanhak di sisi undang-undang.

Diputuskan (membenarkan rayuan)

Oleh Abdul Malik Ishak HMR menyampaikan penghakiman mahkamah:

(1) Bahasa yang digunakan dalam dokumen yang dikatakan membangkitkan serahanhak mestilah berbentuk mutlak dalam ertikata ia memberikan kepada penyerah hak keseluruhan kepentingan dalam hak dalam tindakan.

(2) Yang arif hakim Mahkamah Tinggi telah menimbang eks. P7 dan P10 bersama-sama dengan keterangan saksi-saksi serta hal keadaan yang wujud bagi mencapai keputusan beliau. Pendekatan yang diambil ini adalah mengikut rapat panduan yang ditetapkan oleh Mahkamah Agong dalam United Malayan Banking Corporation Bhd v. Aluminex (M) Sdn Bhd & Anor. Aluminex bagaimanapun boleh dengan jelas dibezakan dari rayuan di sini. Kebergantungan yang arif kepada Aluminex dengan itu adalah cacat dan tidak kena pada tempatnya.

(3) Yang arif hakim Mahkamah Tinggi, dalam mentafsir eks. P7 dan P10, telah menggunapakai ujian yang diputuskan di dalam Nouvau Mont Dor (M) Sdn Bhd v. Faber Development Sdn Bhd. Tetapi Nouvau hanya akan terpakai jika (sudah) wujud perjanjian yang membangkitkan serahanhak dan satu-satunya isu yang perlu diputuskan hanyalah sama ada serahanhak itu mutlak. Dan seperti di dalam Aluminex, satu perjanjian pinjaman dan serahanhak bertulis yang dimeterai telahpun wujud dalam Nouvau. Perjanjian sedemikian langsung tidak wujud dalam rayuan semasa.

(4) Kedua-dua eks. P7 dan P10 tidak menunjukkan suatu penyerahan yang mutlak. P7 memberi opsyen kepada perayu sementara P10 memberi responden peluang untuk merumus cara-cara lain bagi menyelesaikan jumlah terhutang. Selain itu, skop eksibit-eksibit ini juga terhad, berakibat, opsyen IMSB kepada perayu, jikapun dilaksanakan, masih tertakluk kepada syarat-syarat, dan janji IMSB kepada responden hanyalah setakat jumlah terhutang sahaja. Eksibit-eksibit ini tidak menunjukkan pemberian secara mutlak akan hak-hak IMSB untuk menerima pembayaran daripada perayu di bawah kontrak utama. Maka ia tidak membangkitkan apa-apa serahanhak dan tiada serahanhak boleh diandaikan darinya.

(5) Jikapun SP7 dan SP10 boleh ditafsir sebagai serahanhak, kehendak memberikan notis ekpres terhadap serahanhak telah tidak dipatuhi. Tiada keterangan dikemukakan yang menunjukkan notis ekspres tersebut telah diberikan. Selain itu, tiada priviti kontrak wujud antara perayu dan responden bagi memberikan responden apa-apa hak untuk mendakwa perayu.

Case(s) referred to:

Adib Mokhtar & Ors v. Jason Chan Chee Khong & Anor [1999] 5 CLJ 555 HC (refd)

Amal Bakti Sdn Bhd & Ors v. Affin Merchant Bank (M) Bhd [2012] 4 CLJ 813 CA (refd)

Ambank (M) Bhd v. Luqman Kamil Mohammed Don [2012] 3 CLJ 551 FC (refd)

Anjalai Ammal & Anor v. Abdul Kareem [1968] 1 LNS 8 FC (refd)

Asia Hotel Sdn Bhd v. Malayan Insurance (M) Sdn Bhd [1992] 2 CLJ 1185; [1992] 2 CLJ (Rep) 121 HC (refd)

Badiaddin Mohd Mohidin & Anor v. Arab Malaysian Finance Bhd [1998] 2 CLJ 75 FC (refd)

Bruce v. Odhams Press, Limited [1936] 1 KB 697 (refd)

Dunlop Pneumatic Tyre Company, Limited v. Selfridge And Company, Limited [1915] AC 847 HL (refd)

Farrell v. Secretary of State for Defence [1980] 1 All ER 166 (refd)

Hadmor Productions Ltd And Others v. Hamilton And Another [1983] 1 AC 191 (refd)

Fima Palmbulk Services Sdn Bhd v. Suruhanjaya Pelabuhan Pulau Pinang & Anor [1988] 1 CLJ 346 HC (refd)

Gilbert Engineering Co Inc v. Zainuddin Ahmad & Ors [2001] 7 CLJ 489 HC (refd)

Greenwood Shopping Plaza Limited v. Robert Walker Beattie and Roy Vincent Pettipas [1980] 2 SCR 228 (refd)

Kepong Prospecting Ltd & Ors v. Schmidt [1967] 1 LNS 67 PC (refd)

Lee Ah Chor v. Southern Bank Bhd [1991] 1 CLJ 667; [1991] 1 CLJ (Rep) 239 SC (refd)

Lembaga Pemegang Amanah Yayasan Sabah & Anor v. Datuk Syed Kechik Syed Mohamed & Anor and Other Appeals [2000] 3 CLJ 797 CA (refd)

Murphy And Others v. Bower [1868] 2 IRCL 506 (refd)

Narayanan Ponnusamy v. Kannamah Ponnusamy [1993] 4 CLJ 389 HC (refd)

Nouvau Mont Dor (M) Sdn Bhd v. Faber Development Sdn Bhd [1985] 1 CLJ 56; [1985] CLJ (Rep) 231 FC (dist)

Oversea Chinese Banking Corporation Ltd v. Woo Hing Brothers (M) Sdn Bhd [1992] 2 CLJ 1050 HC (refd)

Rakyat Merchant Bankers Bhd v. Abdul Rahim Aki @ Mohd Aki & 2 Ors [1997] 1 LNS 123 HC (refd)

RHB Bank Bhd v. Dong Haeng Industries Sdn Bhd [2001] 1 CLJ 417 HC (refd)

S Manickam & Ors v. Ismail Mohamad & Ors [1996] 1 LNS 117 HC (refd)

Superintendent of Lands and Surveys (4th Division) & Anor v. Hamit Matusin & Ors [1994] 3 CLJ 567 SC (refd)

Tweddle v. Atkinson [1861] 1 B & S 393 (refd)

UMW Industries (1985) Sdn Bhd v. Ah Fook [1996] 1 CLJ 379 FC (refd)

United Malayan Banking Corp Bhd v. Palm & Vegetable Oils (M) Sdn Bhd & Ors [1982] CLJ 547; [1982] CLJ (Rep) 358 FC (refd)

United Malayan Banking Corporation Bhd v. Aluminex (M) Sdn Bhd (Receivers And Managers Appointed) & Anor [1994] 2 CLJ 188 SC (dist)

Yew Wan Leong v. Lai Kok Chye [1990] 1 CLJ 1113; [1990] 1 CLJ (Rep) 330 SC (refd)

Legislation referred to:

Contracts Act 1950, s. 2(d)

Counsel:

For the appellant/defendant - Aisya Abdul Rahman (Fahri Azzat with her); M/s Azzat & Izzat

For the respondent/plaintiff - Mohamad Lusfi Yaakob (Amizaizul Izral Amran with him); M/s Iskandar Putra & Izral

[Appeal from High Court, Kuala Lumpur; Civil Suit No: S-22-326-2010]

Reported by Wan Sharif Ahmad

Plaintif telah memfailkan tuntutan kecuaian terhadap pemilik defendan. Menurut plaintif, dia bersama rakannya (`SP3') telah pergi ke restoran Pizza Hut di Subang Parade (`restoran tersebut') dan plaintif telah memesan spaghetti Bolognese ayam tetapi beliau telah dihidangkan dengan spaghetti Bolognese daging. Walaupun terdapat kesilapan, plaintif tetap menerimanya dan memakannya tetapi setelah beberapa suap, plaintif ternampak suatu bendasing, iaitu kaki lipas di dalam makanannya. Akibat daripada memakan makanan tersebut, plaintif mengalami muntah dan cirit birit selama dua hari berturut-turut dan terpaksa mendapat rawatan daripada SP1.

Diputuskan (membenarkan tuntutan plaintif dengan kos):

(1) Sebagai sebuah restoran, defendan mempunyai tanggungjawab berhati-hati untuk memastikan bahawa makanan yang dihidang kepada pelanggan adalah bersih dan tidak akan menyebabkan kesakitan kepada pelanggannya. (perenggan 7)

(2) SP3 yang berada di tempat kejadian pada masa itu telah melihat plaintif muntah dan telah pergi dekat untuk melihat kaki lipas tersebut. Keterangan plaintif dan SP3 tidak dapat dicabar berkenaan kewujudan kaki lipas itu. Diskripsi kaki lipas juga telah diberikan oleh mereka. Walaupun penolong pengurus restoran tersebut menyatakan bahawa tiada kaki lipas dalam makanan plaintif, dia telah menawarkan, antara lain, voucher RM5 kepada plaintif. Mahkamah berpendapat bahawa sekiranya benar tiada kaki lipas, maka tidak perlulah membuat apa-apa tawaran. (perenggan 8)

(3) SP1 mengesahkan bahawa plaintif mengalami keracunan makanan. Plaintif telah sakit akibat memakan makanan yang mengandungi kaki lipas. Memandangkan daya ketahanan plaintif adalah kuat dan SP1 mengatakan bahawa "clinically it was not serious", maka award sebanyak RM5,000 diberikan sebagai ganti rugi am - "abdominal pain with diarrhoea and vomiting for two days (diagnosed to be suffering from food poisoning)". (perenggan 9)

(4) Award sebanyak RM50,000 diberikan untuk ganti rugi teladan ("exemplary damages"). Adalah terbukti bahawa terdapatnya kehadiran lipas dan ini menunjukkan bahawa defendan tidak menghiraukan kebersihan restorannya. Adalah tidak boleh diterima apabila saksi-saksi defendan boleh mengatakan bahawa lipas ada berkeliaran tetapi ianya bukan satu masalah. Ia merupakan tanggungjawab defendan sebagai sebuah restoran yang menghidangkan makanan untuk memastikan bahawa tiada walaupun seekor lipas boleh berada di dalam restorannya. Sebuah restoran perlulah menjaga kebersihan, terutamanya Pizza Hut yang merupakan sebuah jenama besar dan terkenal. Oleh itu, award yang diberikan adalah wajar dan berpatutan sebagai teladan dan amaran kepada pemilik restoran yang lain bahawa mahkamah menganggap serius masalah lipas berkeliaran dalam restoran kerana ianya boleh memudaratkan pelanggan sekiranya lipas masuk ke dalam makanan pelanggan. (perenggan 12)

Kaunsel:

Bagi pihak plaintif - Ganes; T/n Sarbjit Ganes

Bagi pihak defendan - Jagjit Kaur; T/n Zainal Abidin & Co

Dilaporkan oleh Kumitha Abd Majid